Jedyna w swoim rodzaju, charakterystyczna i niepowtarzalna w smaku. Sycąca — konsystencja zupy przypomina raczej gulasz niż zupę; rozgrzewająca — koniecznie z dodatkiem koniaku lub brandy. Początkowo spożywana przez chłopów i kupców — w biednych gospodarstwach domowych lub całonocnych barach na paryskich targowiskach — przez lata zdobyła światową sławę i można ją znaleźć w prawie każdej książce kucharskiej i menu niejednej szanowanej restauracji.

Zupa cebulowa to przykład na to, jak uniwersalnym warzywem jest cebula i jak można ugotować coś pysznego z tak małej ilości składników. Tradycyjnym elementem podania zupy cebulowej jest chrupiąca bagietka w połowie zanurzona w gorącej zupie pod grubą warstwą ciągnącego się sera — gdyż całość zapiekana jest przez chwilę w piekarniku.

Ważnym etapem przygotowania cebulowej jest karmelizowanie cebuli, czyli smażenie jej do czasu aż dobrze zbrązowieje. Trwa to min. pół godziny i nie warto iść tutaj na skróty, gdyż od tego zależy smak i kolor zupy (dobrze skarmelizowana cebula ma odcień mlecznej czekolady). Cebulową gotuję na domowym bulionie wołowym i dodaję do niej białego wina, częściowo je redukując. Polecam!